Çektiğim bu acıyı yalnız sen duy sen anla diye. Bir sen bil diye.

Korkuyorum;
her geçen saniye sanki sensizliğe bir adım daha yaklaşıyorum.
Her gidişinde daha çok acı çekiyorum ve her dönüşünde belki bu sefer gitmez diyorum.
Mutluluk o diyorum.
Mutluluğa dair ne varsa onda diyorum…
Nefes almaksa yaşamak yaşıyorum ama havayı solumaya benzemiyor;
sen olmazsan nefes alamıyorum.
Geceleri gözlerimi kapatıp hayaller kuruyorum
her sabah seni görme hayali ile uyanıyorum


Biliyor musun?
Hiç pişman olmadım seni sevdiğim için
belki hayatımda verdiğim en doğru karardı seni sevmek…
Keşke seni başka zaman tanısaydım;
belki o zaman hayat karşısında bu kadar yorgun durmazdım.
Ağlarken gülmeyi öğrettin bana
en kötü anımda gülmeyi ve hiç kimsenin başaramadığını yaptın
Sevmeyi öğrettin


Önceden hiç düşünmezdim bir gün gideceğini ve bir daha dönmeyeceğini
Ama onu da öğrettin
Bu güne kadar sana kal demedim
Yüreğimin dediklerini hiç söylemedim
Çok denedim söylemeyi ama beceremedim.
Şimdi bunları söylemem saçma gelebilir sana çünkü buradasın
yanımdasın ama biliyorum yine gideceksin.


Sen korkularını seviyorsun
Bense korkularımın üzerine gitmeyi
savaşmayı ve hatta gülmeyi KAYBEDERKEN BİLE. Artık biliyorum
bir daha gidersen son gidişin olacak…


Ve benim son bekleyişim
son vazgeçişim sevdandan.
Bıraktığın son acı